آرمان و رادمان الماس های زندگیم

سلام  بعد از اينکه جنسیت عزیز دل مشخص شد تقریبا همه چیز آروم شد...تمام نذرو نیازایی که کرده بودم رو ادا کردیم...خونه مامان جون آش پختیم، امازاده صالح نون پنیر سبزی بردیم،کلی هم سلام و صلوات فرستادم... برای آقا پسمل رفتیم یافت آباد از شرکت پات تخت و کمدشو خریدیم،از خیابون بهار خرده چیزاشو کمی لباس سایز صفر!(الهی فدات شم، مثلا ازت بپرسند سایزت چیه باید بگی هیچی! صفر! وووییییی خوشمزه ی من ) از بازار و جمهوری کلی بادی و لباس بیرون و رو تختی و اسباب بازی و بقیه خرت و پرتارو گرفتیم....تازه هنوز سیسمونیت تکمیل نیست قربونت برم!!! دوباره برای چهار هفته بعد یعنی 2 شهریور بازم رفتیم برای سونو تا خیالمون هم از جنسیت و هم از سلامت آقا پسر را...

سلام سن نینی رسیده بود به 18 هفتگی... دل تو دل منو بابایی نبود که ببینیم جیگر طلامون قند عسله یا نازپری... بعد  از اون جریانای تلخ بیشتر از هرچیزی سلامتی بچمون برامون مهم بود و نه هیچیه دیگه...خب من به خیلی از دلایل دوست داشتم بچه اولم پسمل بشه بابایی هم رو نمیکرد ولی معلوم بود تو دلش اونم پسر میخواد. تاریخ 2 مرداد 92 بود که ما رفتیم برای سونو.یادمه از همیشه زودتر هم نوبتم شد.با بابایی شرط بسته بودیم ، من علی رغم میل باطنیم فکر میکردم صد در صد نینی دختره! و بابایی الا و بلا میگفت من میدونم بچه پسره... با کلی ذوق و شوق خوابیدم و برای سونو حاضر شدم...دکتر تند تند به کسی که تایپ میکرد به انگلیسی یه چیزایی میگفت ، یهو بین حرفاش شن...

سلام دستم نمیره که این خاطره رو بنویسم چون بیشتر شبیه کابوس بود...آقا آرمان تو هفته دوازدهم بود مامانی داشت خیلی ملو روزا رو میگذروند که یک روز بعد از ظهر تب کردم...حالم بد بود اما فکر نمیکردم چیزی باشه.یادمه فردا صبحش برای درس انقلاب اسلامی امتحان داشتم که اصلا نمیتونستم رو  درس تمرکز کنم. صبح که بیحال پاشدم تا آماده رفتن به دانشگاه بشم دیدم صورتم پر از دون شده! یکم تعجب کردم اما باز جدی نگرفتم.بعد از امتحان که اتفاقا نمرمم بالا شد (18 ! ) آقای شوهر منو رسوند خونه مامانی...مامان تا منو دید گریش گرفت که چرا بچم انقدر قیافش نزار شده...اول حدس زدیم که این دونه ها جای گزیدن کنه ای حشره ای چیزیه...پس رفتم حموم و صابون لایه بردارو دارو و...

بعد از گرفتن جواب آز و مثبت بودن جوابش با بابایی رفتیم پیش دکتر جون... دکتر خیلی جدی پروندمو نگاه میکرد و تازه میخواست بهمون بگه که برید برای اقدام که یهو جواب آزمایش رو دید...به پهنای صورت لبخندی زد و خیلی گرم به من و بابا تبریک گفت.سریع بهم گفت باید شیر گوشت میوه سبزی بخوری اونم خییییلی زیاد.بعدم یه سونو برام نوشت. برای سونو رفتیم بیمارستان پیامبران....واییییییی که چه استرسی داشتم...ولی یه  اشتباهی که کردیم مامانی تنها رفت تو اتاق سونو و بابا بیرون منتظر موند...تا خوابیدم یهو یه صدای توپ توپ توپ ریز و تندی شروع شد...چشام چهارتا شده بود..ای خدااااااااا این صدای قلب بچمه... چقدر زود قلبش شروع به تپیدن کرده ؟؟؟ وایییییی... تو برگه س...

16 آبان بود که من و بابا زندگیه مشترک رو شروع کردیم... ما از همون اول قصد داشتیم که خیلی زود یه نفر دیگه رو هم به جمع دو نفریمون اضافه کنیم... به دلایلی پروژه نینی یکم عقب افتاد .تو اولین ماه برای اقدام کوچولوی من اومد تو دلم.خب من فکر میکردم تلاش اولیه شکست خورده برای همین ناراحت شدم و شروع کردم به نذر و نیاز! عید بود و ما 13 روز تعطیلی رو اصفهان خونه مامان بزرگ مامان موندیم...بماند که من چون نمیدونستم نینی تو دلمه کلی اون دوران رو شیطونی کردم... اردیبهشت ماه بود که ما مشکوک به بارداری شدیم...2 تا بیبی چک گرفتیم اما چون شک داشتیم رفتیم و یه آز خون هم دادم...یادم میاد کلی برای جوابش لحظه شماری میکردم،بیمارستان پیامبران از اون موقع ب...

سلام قند عسلم...         عزیز دل مامان چند وقت بود که میخواستم همچین وبلاگیو به اسم پسر گلم بسازم ...بالاخره اسمتو انتخاب کردیم و مامان شبونه اقدام به ساخت این صفحه کرد... ...