قرارمون شد چهارشنبه...
قرارمون شد چهارشنبه... سلام سلام پسر تپل مپله خودم...
دیروز جمعه بود صبح بابایی اومد بیدارم کرد و یه خبره بد داد! بهم گفت دکی زنگ زده قراره عملو انداخته 4شنبه،یعنی دلم میخواست میزدم منفجرش میکردم!!!
مامانی اگه بدونی چقدر بهم ریختم اما بخاطر اینکه یوقت تو توی دلم ناراحن نشی خودمو جمع و جور کردم! قربونت بشم ببین نمیذارند من و تو همدیگرو ببینیم، تازشم خاله هم خییییلی ناراحت شد!!! ای داد و بیداد.... 
حالا پسرکم فقط 4 روز تا اومدنت مونده...دل توی دل من و بابایی نیست.دیگه همه جا رنگ و بوی تازه ای گرفته معلومه که یه مسافر کوچولو میخواد بیاد حتی تو کاور فیسبوک و پستای من و خاله!!!
آرمانم ساک بیمارستانتو یه هفته است آماده کردم، وقتی نگاش میکنم قند تو دلم آب میشه، آخه اون جوراباتو ببین میزنم لهت میکنماااا، کلاهشوووو...جون دلم تمام کس و کارم 
آرمان اینم برات گرفتیم واااااای فشارم میفته بدنه کوچولوتو توش تصور میکنم...
یعنی اصلا کسی هست که اونو از تو بیشتر دوست داشته باشم؟! عمرا !
تو با اومدنت وجود مامان رو پر از عشق و محبت کردی...هیچوقت اینطوری نبودم هیچوقت انقدر امید به زندگی نداشتم هیچوقت.....
آرمانی من آرزوم بود بتونم بدونه ترس به یکی عشق بدم بهش محبت کنم اون به من وابسته باشه، خدا تورو بهم داد و عشق مادری رو تو دلم کاشت.خدایاااااااااا شکرت...
این نقاشیها هم بدون شرح اند !!!
ارمان کوچولو 
