سه ماهگی رادمانم

سه ماهت تموم شد....به همین سرعت.

تک تک لحظه هاش یادم مونده...

سال به غایت سختی داشتم امسال، رسما خود معرف به استقبال این روزای طوفانی رفتم خیلی  احساس تنهایی میکنم. تجربه سخت ولی شیرین مادر شدن رو داشتمو الان بدنم داره از حجم زیاد اوکسی توسین اوردوز میکنه.
(هورمون اوکسی توسین وظیفه ایجاد روابط عاشقانه رو داره که تو بدن مادر از دوران بارداری ترشح میشه)
دلم میخواد جفت پسرامو بخورم انقدر که برام شیرینند و خدااااروهزارمرتبه برای بودنشون و در کل سلامت بودنشون شکر میکنم.

این سه ماهم واقعا سخت بود.آرمان دوبار مریض شد اونم خیلی شدید و وحشتناک....باز کارش به اسپری های آسم رسید.سرفه هاش مزمن شد و ادامه دار....از یطرف نگهداری از بچه لوسه مریضم از یطرف نوزادی که ترس از مریض شدنش داشت از پا مینداختم....تو این سه ماه بارها گریه کردم ولی با تمام وجود عاشقانه مادری کردم.....میدونستم که رادمان به سرعت برق بزرگ میشه میبینم که آرمان خیلی زود داره تغییر میکنه و حتی حرف زدنش بزرگونه تر شده.....
تنهام ولی باباتون تمام قد مراقبتونه....تنهام ولی دلخوشه شماهام....تنهام و افسرده امسال آنفولانزارو داشتیم بعد آلودگی بعد کرونا .وضع مملکت کلا قاراشمیش شده....عین کابوسه این روزا

تیر خلاص هم سرماخوردگی رادمان دوروز مونده به سه ماهگیش بود....نفس راحت نمیتونم بکشم....خوابام آشفته اس.دائم نگرانم و درحالت آماده باشم.
تمام مفصلام درد میکنه از مچ دستم و آرنجام تا گردن و پشت و کمر و مچ پاهام....بخاطر رفلاکس و الانم سرفه هاش و کیپیه دماغش دائم تو بغلمه اصلا دارم قوز درمیارم تک تک موهامو میبینم که داره سفید میشه....داروهای رنگارنگو باید با دوزهاشون و ساعتاشون یادم باشه....واسه آرمان که افتضاح بود حالا خودمم اضافه شدم و رادمان....
خیلی سخته این وسطا حرفم از دو سه تای دورم میخورم و کاملا هم از جمعا کنار گذاشته شدم و ینفر نمیپرسه خودت خوبی!
بزرگترین لذت و بالاترین خلافم خوردن دوتا لیوان چایی در روزه و چقدر که این چایی نباتا حال میده لعنتی.....